از همین گوشه و کنار

المپیک اقتصاد

چینی ها انگار آدم کارهای بزرگند.اکسپوی شانگهای را دو روز قبل افتتاح کرده‏اند؛آن هم با چه عظمتی.برای برپایی بزرگترین نمایشگاه جهان حسابی کار کرده‏اند. برپایی اکسپوی 2010 شانگهای از المپیک 2008 پکن بیشتر برای چینی‏ها آب خورده اما از هر دو سود سرشاری هم نصیبشان شده و می‏شود.خوب درک کرده‏اند قواعد تجارت جهانی را این چینی‏ها.وقتی گلایه‏های میلاد از برگزاری جشنواره گل‏های لاله را خواندم به فکر چینی‏ها افتادم.دیروز گزارش کوتاهی برای این اکسپو در روزنامه پول نوشتم.فقط اگر بخواهم به اعداد و ارقامش اشاره کنم مغزتان سوت خواهد کشید. پس از کسب میزبانی این اکسپو چینی‎ها منطقه‏ای به وسعت 2/6 کیلومتر مربع را تخلیه کرده‏اند. یعنی 18 هزار خانوار و 270 کارخانه را جابجا کردند.در کل با صرف مبلغی بیش از هفت میلیارد دلار در زمینی به مساحت 5/28 کیلومتر مربع نمایشگاهی ساخته‏اند که تخمین زده می‏شود بین 70 تا 100 میلیون نفر از آن بازدید کنند.اگر هم فکر می‏کنید ایران در این اکسپو که در کشور دوست و برادر برگزار می‏شود، حضور پررنگ و قابل‏توجهی دارد سخت در اشتباهید.عکس ماکت غرفه ایران را ببیند.

وبلاگ‏ها

چندی پیش در دنیای وبلاگ‏ها به پست جالبی برخوردم.عنوانش این بود:"برای رضا طهماسبی".اما متنش از خودش جالب‏تر بود: "مرده‏شور اون ریختتو ببرن! وقتی که آدرس وبلاگتو نمی‏دی به من، من چجوری بیام بهت سر بزنم؟! از طریق بانو یومی یول؟".
این هم سندش.البته خیلی زود فهمیدم که منظور صاحب وبلاگ من نبودم ولی به هر حال پی بردم تنها رضا طهماسبی موجود نیستم.

م.پارسای عزیز هم لطف کرده بود و چندی پیش در وبلاگش پستی راجع به من گذاشته بود و وبلاگم را معرفی کرده بود. البته فکر کنم در طی این مدت آنچه را که پارسا نوشته بود و توقع داشت نتوانستم برآورده کنم اما به هر حال هنوز رسم تشکر که از بین نرفته.

از قاصدک هم باید به خاطر این که همیشه امور مربوط به قالب و ابزار وبلاگ مرا انجام می‏دهد تشکر کنم.راستش بلد نیستم و البته علاقه‏ای به یاد گرفتنش هم ندارم.برای جبران این نقص سعی کردم تشکر کردن را خوب یاد بگیرم.