هفتادچراغ استاد

"من آدم پرخوری نیستم.از آن دسته آدم‏ها نیستم که هر چه دم دستشان بیاید، بخورند.سیگار نمی‏کشم.اهل هیچ دودی نیستم.هیچ اعتیادی ندارم. یک زمان‏هایی کوه می‏رفتم که الان دیگر نمی‏شود.اما پیاده‏روی می‏کنم.در همه این سال‏ها سعی کرده‏ام سالم زندگی کنم. نتیجه آن می‏شود که در 70 سالگی هم بتوانی مثل 50 سالگی آواز بخوانی و زندگی عادی‏ات را داشته باشی.این سلامت به تنهایی کافی نیست.باید در کنارش صداقت داشته باشی.این که ریاکاری نکنی.چون مردم زودتر از هر کس دیگری می‏فهمند.دست آدم‏های ریاکار زود رو می‏شود."

این‏ها حرف های یگانه استاد هنر و آواز ایران محمدرضا شجریان است که در مصاحبه با هفته‏نامه چلچراغ عنوان کرده است.بچه‏های چلچراغ این هفته به مناسبت هفتادمین سالگرد استاد شجریان به دفتر او رفته و هم با خود استاد و هم با مژگان شجریان از دنیای هنری و خانوادگی‏شان صحبت کرده اند.
اگر چه چلچراغ به خاطر همین مصاحبه که البته افتخار گرفتنش کم هم نیست قیمت مجله این هفته تا 1500 تومان بالا برده اما خرید همان عکس پشت جلد مجله که هنر حجت سپهوند است خیلی بیشتر از این‏ها می‏‏ارزد.در کنار سوال و جواب‏های رد و بدل شده با استاد، حجت سپهوند هم در باکس کوچکی نوشته چگونه ایده عکاسی از استاد به ذهنش رسیده و با همان ادبیات خودش استاد را صدا زده (احتمال قریب به یقین صدایش زده: "زندگی! بیا اینجا...) و عکس گرفته است.
به قول استاد (منظور حجت سپهوند است.خودم اینگونه صدایش می‏زنم) هر کسی که باشی در برابر استاد شجریان کم می‏آوری، ضربان قلبت کند می‏شود و فشارت می‏افتد: "انگار در این سرزمین تنها یک استاد وجود دارد: استاد شجریان و مابقی استادیار هستند."
مصاحبه چلچراغ با استاد شجریان در مورد زندگی شخصی و هنری و ناملایمات اخیر خواندنی است اگر چه می‏شد صریح‏تر و بی‏پرده تر باشد که شاید خود استاد چنین نخواسته است.
مصاحبه با مژگان شجریان دختر 41 ساله استاد هم پر است از اطلاعات در مورد خانواده شجریان.دست آخر هم مطلب پوریا عالمی که البته در اینجا هم می‏توانید بخوانید.


پی‏نوشت: مهرنامه بخوانید.
پی‏نوشت2: به چشم‏های استاد در عکس‏های حجت دقت کنید.